Stage, Stage, my my my.

Voordat ik aan deze stage begon op het Cals College in Nieuwegein, duurde het even voor ik een stageschool had gevonden. Ik had mezelf op de lijst bij de Passie neergezet, maar na wat mailcontact werd duidelijk dat ik daar niet terecht kon. En bij de school erna ook niet. En de school erna ook niet...

Ik zat met mijn handen in het haar, totdat ik Erzsi had gesproken. Ze zei dat er op het Cals nog niemand zit en dat ik daar eens heen moest mailen. Zo gezegd, zo gedaan: ik had een stageplek!

Dus daar zit ik dan, vier dagen in de week en 9 heerlijke klassen. Het zouden er eerst 12 zijn, maar daar heb ik voorlopig even van afgezien. Joost Overmars en Sandra van Kalken zijn mijn mentoren, ik heb twee loeizware sleutels van de lokalen en het 'hok' (waar leerlingen hun instrumenten kunnen leggen), ze hebben sterrenmuntthee, een fijne docentenkamer, veel instrumenten en vooral heel veel cultuuronderwijs. Op donderdagmiddag bijvoorbeeld: alle leerlingen van de tweede tot en met de zesde klas die graag wat meer met muziek willen doen, kunnen deelnemen aan het musicalorkest. Aan het eind van het schooljaar voeren ze de musical 'Moulin Rouge' op en daar zijn ze al druk voor aan het repeteren. En ik moet zeggen: het klinkt nu al fantastisch!

Ook hebben ze één keer per jaar een cultuurweek, waarin het vak CKV centraal staat. Heel toevallig heb ik afgelopen dinsdag meegelopen en heb ik allerlei verschillende kanten van CKV1 gezien. Aan het eind van de dag mocht ik mee naar de voorstelling van 'Op Sterk Water', iets wat mij en Rosanne weer heeft geïnspireerd bij onze CKV-eindopdracht van Hoofdvak. Het was leuk!

En toen kreeg ik vannacht een nachtmerrie.
Ik stond voor een heel grote klas, ongeveer 50 leerlingen, en we zaten in een balzaal. Links van mij speelde een leerlingenband ontzettend harde muziek, de hele klas voor mijn neus was aan het kletsen, rechts van mij waren 4 meiden keihard aan het huilen omdat ze niet konden zingen en Joost speelde met wat jongens en meiden 'Mario' op de Nintento DS (dat melodietje hangt ook al de hele dag in mijn hoofd!). En ik kreeg het maar niet stil. Het bleef maar herrie. Was dit het dan? Mijn toekomst als docente? Ik zal de klas nooit stil krijgen? AAAH!

Maar goed, gelukkig werd ik wakker en realiseerde ik me dat het helemaal niet zo is. Ik heb afgelopen donderdag meegelopen met Joost in Havo 3, een schattige klas met 7 meiden en voor de rest alleen maar jongens, met daarin een Glenn, een Joseph en een Remco. Kortom: jongens die denken dat het uurtje muziek voor de lol is en vooral van schreeuwen houden in plaats van zingen, meiden die altijd hun woordje klaar hebbben en ontzettend populair zijn bij de jongens en een klas die vrij moeilijk stil te krijgen is, maar die stilte is niet onmogelijk. Want muzikaal zijn de meesten wel.

Afgelopen vrijdag gaf ik voor het eerst alleen les in VWO5. Kleine klas, 19 leerlingen, en allemaal ontzettend gemotiveerd. Ik heb mezelf even voorgesteld (ik kreeg van Joost de vraag of ik getrouwd was en kinderen had), met de leerlingen 'Aisha' van Outlandish gezongen en ze daarna aan het werk gezet. Het was de bedoeling dat ze van het intro en het couplet een meerstemmig vocaal stuk zouden maken in groepjes van 5. Natuurlijk zit er altijd één meisje bij wat er helemaal niet van houdt om zoiets te doen, omdat ze het liedje én stom vindt én het veel te vroeg vindt om te zingen. En natuurlijk heeft ze een geweldige stem.

Dat zette me wel aan het denken: zo'n leerlinge in je klas is natuurlijk hartstikke leuk, omdat ze zo muzikaal is. Maar wat doe je ermee als ze niet meedoet? Dat vond ik echt lastig om snel te bedenken. Uiteindelijk heb ik haar de leiding gegeven in het groepje en liet haar zorgen voor een goede samenwerking en de juiste tonen. Het klonk uiteindelijk supergoed en ze waren verder gekomen dan de andere groepjes! Na afloop ben ik naar haar toe gegaan en heb gezegd dat ik het fijn vond dat ze zo goed haar best heeft gedaan en dat ze echt wel wat meer van zichzelf mag laten horen, omdat ze geweldig kan zingen. En toen zag ik voor het eerst een glimlach op haar gezicht! Ik kreeg van de rest van de klas de complimenten dat ik goed kan zingen, zelfverzekerd voor de klas sta en weet wat ik wil. Ik mag wel wat harder piano spelen. Haha, dat zeggen ze tegen mij, ik speel altijd veel te hard volgens iedereen die mij hoort! =)

Ik heb dit de afgelopen week al supervaak gezegd tegen iedereen die ik sprak over mijn stage, maar waarom heb ik nog nooit eerder lesgegeven aan de bovenbouw van het VO? Het bevalt me zo ontzettend goed! Het helpt daarbij ook dat het Cals een hele gezellige school is en Joost en Sandra zulke fijne mentoren. Ik voelde me er direct thuis. Het geeft zo'n enorme kick om leerlingen te helpen met kleine dingetjes, zoals het goed zingen en spelen van ritmes, de juiste toon ergens vandaan kunnen halen en ze te leren goed naar elkaar te luisteren als ze muziek aan het maken zijn. Ik leer er zelf ook heel veel van!

Kortom: een heerlijke week! Ik merk dat het voor mij goed is om op een rijtje te zetten wat ik allemaal heb gedaan, zodat ik weer fris aan een nieuwe week kan beginnen. Ik blijf dit echt doen!

En nou maar kijken wat de nieuwe week brengt...